Actividade entrevistas do ciclo de APSD

 

APSD. DESTREZAS SOCIAIS. UNIDADE 1. ACTIVIDADE 4. ENTREVISTA/CONVERSA CON PERSOA MAIOR


O PESO desta actividade é dun 40% do total da unidade didáctica.


Os OBXECTIVOS que se persiguen son os seguintes:

- Identificar os principios da intelixencia emocional.

- Describir os principios da intelixencia emocional.

- Poñer en práctica a intelixencia intrapersonal e interpersonal.

- Identificar os estilos comunicativos empregados nun proceso de comunicación real.

- Empregar un estilo comunicativo asertivo.


A METODOLOXÍA de traballo partirá da realización dunha entrevista informal ou conversa cunha persoa maior da vosa contorna. Pode ser unha persoa dos vosos traballos, no caso de telos, unha avoa ou avó, unha veciña etc. Partindo dunha conversa informal seguindo o guión de entrevista non estructurada que vos darei, debedes obter certa información. É unha conversa anónima NON precisades dar datos da persoa máis alá da vosa relación con ela. Por exemplo, persoa residente do recurso no que traballo, ou miña avoa, etc. Na conversa, debedes atender ao que aprendimos neste tempo na aula, poñer atención aos compoñentes verbais e non verbais das habilidade sociais, non perdendo de vista aspectos como que o vocabulario empregado se adapte ás características da persoa interlocutora ou que a nosa postura corporal sexa aberta a escoitar activamente as súas achegas, por exemplo. Debedes tamén ter en conta o estilo comunicativo que estades a empregar con ela, tendo sempre que buscar o estilo asertivo de comunicación. Unha vez realizada a entrevista, teredes que analizar os datos da mesma tal e como se indica no anexo.


A ENTREGA será até o día 10 de decembro de 2021 ás 23.59h na aula virtual no apartado habilitado para tal fin. O formato de entrega debe ser PDF. O nome do arquivo debe ser Apelidos Nome. Conversa.


ANEXO


RELACIÓN COA PERSOA ENTREVISTADA:

IDADE APROXIMADA DA PERSOA:

PREGUNTAS A FACER DE XEITO NON ESTRUCTURADO:


- Gústalle a xardinería ou os traballos na horta?

- Nalgún momento tivo contacto coa xardinería ou co traballo en horta, de campo, etc.?

- Coñece algunha planta medicinal?

- Que doenzas cura ou mellora esa planta?

- Coñécelle algún outro nome para esa planta?


Ao ser unha conversa, pode ser que responde a varias preguntas en unha, ao transcribir a información, ide respondendo a cada pregunta, pero podedes ser creativas e atopar a forma de que aparezan todas as respostas sen necesidade de seguir a mesma orde na que aparecen etc. Todo dependerá de como sexa a persoa, de como sexa a situación, atopade o voso xeito de facelo, que apareza toda a información é o importante. Despois da entrevista e da transcripción da mesma. Respondede ás seguintes preguntas:


- Estiveches cómoda/o durante a conversa? Explica a túa resposta.

- Consideras que a persoa interlocutora estivo cómoda durante a conversa? Explica a túa resposta.

- Crees que fuches quen de identificar e regular as emocións que ían xurdindo en ti durante a conversa? Exemplifica tendo en conta algún momento da conversa.

- Cres que conseguiches identificar as emocións que foron xurdindo na persoa durante a conversa? Exemplifica tendo en conta algún momento da conversa.

- Que estilo comunicativo empregaba a persoa interlocutora principalmente? Por que o sabes?

- Que estilo comunicativo empregaches ti? Por que o sabes?.



Entrevista 1: conversa informal.


Sinopsis:

-P. V. é un home de 64 anos con bastante experiencia na vida na natureza grazas á súa infancia e a que viviu toda a súa vida no campo. Aceptou amablemente participar nesta entrevista e por tanto en primeiro lugar quero agradecerlle a súa colaboración. Aínda que debo advertir que tiven que recortar algunhas partes para evitar redundar nalgúns temas.


A Entrevista:

G: Saúdos Pepe. É un gran pracer para min poder entrevistarte nesta ocasión, que espero que non sexa a última, xa que tes sabedoría natural para encher varios sacos. ¿Estás nervioso?

P: No,no o que pasa e que me doen algo as maos por culpa da artrosis e frego nelas. Pero eu saber natural teño pouco comparado cos antepasados. Pero para vos debe ser moito porque estades enganchados cas pantallas todo o día.

G: Pode ser, pode ser. Pero neste caso esas pantallas van conservar todo o que digas e vou poder consultalo, polo que teñen bastante utilidade.

P: Xa o xa pero todo depende de como o uses.

G: Correcto. Bueno, outro día facemos una conversa tecnolóxica e vemos… ¿Seguro que son as mans e non tes frío?

P: Home, estamos baixo cero e aínda está arrancando o lume (Acércase a cociña e a atiza antes de volver). ¿Sabes que a leña de carballo é a mellor para a cociña de leña? Nin castiñeiro nin nada, o carballo é una leña dura e que tarda en prender pero nada arde mellor nin da tan bo calor como un bo cepo de carballo.

G: Oíches, xa é algo do que tomar nota. Ben, creo que o mellor punto de partida é comezar por o principio ¿Non? ¿De onde che ven ese amor tan forte por vivir na natureza?

P: Como todos os amores que importan ven desde pequeno. Ti inda creciches triscando polo monte de pequeno pero eu os dezasete anos xa tiña faisanes, cazaba, criaba raposos e tiña ourizos no cabozo (Híbrido entre pajar y despensa típico de Fonsagrada). Eu con oito anos subía polo monte apañar toxos para estrar as vacas e con once xa subía árbores de vinte metros e cazaba ardillas.

G: Supoño que iso o explica todo pero… ¿Non se preocupaban os teus pais?

P: Eramos moito máis duros ca agora e non estábamos acomodados. Foi meu pai quen me ensinou a subir os pinos a buscar piñós e miña mai quen viña comigo a buscar toxos. Cando vives nun sitio como as montañas, lonxe da cidade, todos tedes que arrimar o hombro, o brazo e as veces os pés tamén.

G: Moi ben, xa que falamos un pouco do tema de arrimar o hombro, vexo que tes o horto tan fermoso coma sempre. ¿Desde cando che gusta a horticultura?

P: ¡Bueno! Agora solo hay lombarda, col rizada, nabos, nabizas e uns poucos cabazos no invernadero. Eu levo plantando toda a vida pola sensación de ver abrirse paso a vida e coidar de algo que crece. ¡Inda que tamén me gusta comer, ¿eh?! Antes cando tiña tempo e a forza das maos, podaba os mirtos e xa ves o teixo que teño ahí no corral. ¿Canta xente coñeces que teña un teixo de douscentos anos no corral?

G: Sí, xa vin. Pero xa che adianto que desta non vou poder levar nada para a casa. (Aquí pasaron casi cinco minutos en lo que el entrevistado no se daba por vencido de obsequiarme con numerosas verduras, huevos y embutidos. Contenido que omitiré.) …

P: A cousa está en que ter un horto é ter una razón para levantarse a pesar dos dolores da artritis e a artrosis. Inda que sexan catro cebolas eu recomendollo a todo o mundo porque está nos nosos genes. O ser humano da un paso absurdamente grande no momento que decide asentarse e traballar a terra e esa marca sigue estando dentro de todos, incluso tamén de ti, aunque lle teñas alerxia a traballar.

G: Sí, inda que no meu caso ten certa xustificación… sei que estiveches en Alemania ata os cinco anos. ¿Nese periodo tamén tiñas afinidade polo traballo agrícola e natural?

P: Dende que teño recordo sempre levei a terra nos pés. E miña mai cultivaba condimentos e plantas aromáticas en tiestos cando estábamos en Frankfurt. E cando fun pintor de barcos en Bilbao tamén eu plantaba nas macetas romero, tomillo, albahacas… daquela algún decía que era de maricallos pero cando logo saben que fuches das forzas especiais calan a boca… ¡E cantas pechei! (Risas)

G: Moi ben, inda que sei a resposta á seguinte pregunta, voucha facer igual.

P: Dalle que se algo se che da ben é falar.

G: Sí, todo ten que dicirse. ¿Coñeces algunha planta medicinal?

P: E non vou coñecer; Hipérico, lavanda, cola de caballo, pasiflora, ortiga, ruda, manzanilla, eucalipto, laurel, tapacús(Escaramujos)… tamén é unha pregunta rara cando eu che enseñei todo o que sabes de plantas, setas e animais. ¿Segues sabendo seguir un rastro de xabaril?

G: E tamén un de raposo se fai falta. ¿Poderías indicarme que doenza cura o escaramujo ou a ortiga? Olvideime e teño curiosidad…

P: ¡O que tes é a cabeza chea de cables! (Risas) Pois a ver, os tapacús son anticagaleras, teñen moita vitamina c, van ben para as dores e son antihemorrágicos, ademáis de bastante sinxelos de atopar. A ortiga aparte de ser desinfectante e antiparásitos é boa para a circulación e fai unas tortillas e licores tremendas. Ademáis, sabe parecida o nabizo (Nabo viejo y de sabor fuerte) así que cómese ben.

G: Hay que decir que o caldo de nabizos é difícil de olvidar. ¿Coñeces algún outro nome para o escaramujo? E que en galego é difícil de pronunciar.

P: Mmmm… pois chamanlle tapacús porque paranche a cagarría pero tamén é o froito da roseira silvestre. Supoño que se chama escaramuxo e non escaramujo. ¡Ah! Xa me acordó, en Aragón chamabanlle rosal de garbanzo ¡Menudo nome!

G: A verdade é que sí, un nome curioso como pouco. ¡Bueno, imos dar ese paseo polo horto e ensinasme as colmeas! Pero antes, unha última pregunta da miña colleita. No instituto están facendo un programa de plantas medicinales para recuperar a sabedoría dos ancestros. ¿Qué che parecen estas iniciativas?

P: Parecenme algo raro. Hoxe a xente está acostumada a ter a cabeza metida no cú ou nunha pantalla mentres o bosque e o monte berran por facerse oír. Tedes moito que facer para rescatar esos tesouros do pasado pero toda viaxe comeza cun primeiro paso. Xa que estamos, dareiche algúns consellos mentras vamos abaixo. Pero antes, imos merendar un pouco de pan con…


Entrevista 2


ENTREVISTA A PERSOA MAIOR DE MONFORTE DE LEMOS

La siguiente entrevista está hecha a una persona de una edad aproximada a los 65 años, vive en Monforte de Lemos, donde realicé una conversación informal en su casa el día martes 17 de diciembre del 2021, a las 4:15 pm. Estuve trabajando con la madre del mismo entrevistado y aproveche la oportunidad para hacer las siguientes interrogantes.


1. ¿Le gusta la jardinería a la persona entrevistada?

Respuesta de la persona entrevistada no me gusta la jardinería, siempre me he dedicado a la área de administración, pero mis padres si les gustaba ellos sembraban siempre la verdura de invierno y la de verano, sembraban, lechuga, tomates, grelos, alubias, árboles frutales de manzana y higos, siempre teníamos mucho en casa las lechugas las teníamos todo el año ya que mi madre las sembraba cada mes para siempre hubiesen frescas, había que entresacarlas porque nacían muchas en un solo espacio y quedaban espacios en la tierra vacíos este trabajo había que hacerlo sino se dañaban si creían todas juntas sin espacio. Recuerdo que la casa de la finca a dos kilómetros de Monforte cuando era niño tenían los vecinos vacas para arar la tierra o burros, “otros no tenían nada” maquinaria no había como actualmente. En casa la huerta era de verduras no era necesario arar la tierra se preparaba con una pala. Agregó el entrevistado que era una pena que no hubiese ciclos de horticultura ya que Monforte tiene mucha zona agrícola sus terrenos son un poco secos y se da muy bien el centeno y trigo que es un cereal que necesita poca agua para cultivarse y es una pena que no se aprovechen.

2. ¿En algún momento tuvo contacto con la jardinería o con trabajo de campo o huertas?

No he tenido contacto con huertas, la única vez que estuve realizando un trabajo referente a cultivos fue en Alemania lo hice porque la empresa en la que trabajo me lo exigió, el proyecto era conocer cómo se llevaban los cultivos de viñedos con el objetivo de mejorar los cultivos de Galicia de la Ribera Sacra, en Alemania pasamos 4 días nos enseñaron los cultivos como lo sembraban los riegos el tiempo de recoger la uva. Se tomó nota de todo y algunas fotos, pero al comparar los terrenos eran menos montañosos que los de la Ribera Sacra lo cual no se pudo aprovechar mucho la información recopilada ya que no era adaptable a los suelos montañosos de Galicia.

3. ¿Conoce alguna planta medicinal?

El entrevistado responde: Si conozco el romero. Aceite de oliva con romero. Áloe Vera.

4. ¿Qué enfermedades cura o mejora esa planta?

El entrevistado responde: El romero sirve para la caída del cabello y dolor estomacal y también se combina con aceite de oliva virgen el cual se amanera por tres meses en un bote de vidrio en un sitio con poca luz, el cual sirve para dolencias de los huesos.

5. ¿Conoce algún otro nombre para esa planta?

El entrevistado responde No.



Entrevista 3.


ENTREVISTA A VECINA MAIOR DE SAN ADRIÁN, PARROQUIA DE FERREIRA DE PANTÓN

¿Le gusta la jardinería o los trabajos de la huerta?

Josefa: La jardinería me gusta mucho, pero yo me he dedicado siempre a trabajar la huerta.


¿En algún momento tuvo contacto con la jardinería o con el trabajo en la huerta, de campo, etc.?

Josefa: Con la jardinería, con la huerta sí; desde muy pequeña trabajamos duro porque teníamos que ayudar a mi madre, éramos muchos hermanos en casa y cada uno tenía que trabajar de manera diferente para ayudar. Mi padre iba todos los días con las ovejas y limpiar el sitio de los animales y mi madre se encargaba de la huerta y atendernos a todos. Los más grandes colaborábamos en el cuido de los más chicos. Eran tiempos difíciles, y en las ferias muchas veces cambiábamos algo de carne por telas o por botones. Fueron momentos difíciles de mucho trabajo, esta generación nunca va a saber trabajar en los campos como lo trabajaron nuestros padres y luego nosotros.


¿Conoce alguna planta medicinal?

Josefa: Si, conozco muchas…. Te puedo decir el sauco por ejemplo y el hipérico muy bueno!


¿Qué dolencias cura esas plantas?

Josefa: El sauco lo dejamos secar a la sombra y luego lo guardamos en un bote de vidrio limpio, y sirve para curar catarros, bronquitis, seca los mocos, se puede tomar una infusión con miel tres veces al día. El hipérico son flores amarillas que hay que dejarlas macerar con aceite de oliva hasta que saque un color rojo, la colamos y guardamos el aceite, derretimos cera de abeja y al mezclar quedaba como una pomada que servía para las hemorroides sangrantes y quemaduras de sol o quemaduras pos aceite o agua. Esto ayuda a regenerar la piel y la protege, pero cuando te la colocas no puedes exponerte al sol porque es fotosensible y puedes quemarte el triple.


¿Conoce algún otro nombre para esas plantas?

Josefa: Para el sauco no, pero para el hipérico la llamaban corazoncillo o hierba de San Juan

Comentarios